Hüzün saatiymiş gibi gelir bana denizin gökyüzüyle beraber rengini siyaha çevirdiği zamanlar. Batıda kalan turuncu cümbüşü döneceğini hatırlatsada güneşin, körfezde yeni yeni parlayan beşeriler hüznüme eşlik eder.
Tablo misali görüntünün altında sanki bir ölü yatıyor gibi gelir bana. Saklanan duygular gecenin karanlığında salınmaya başlar. Karanlık sokaklarda aranmaya başlanır vefasız insanlar. Sanki her şey bu saatin marifeti gibi. Pişmanlıklar hatırlanır mesela. Veya umutsuzluğun yağmur olup yağdığı vakittir.
Aslında güneşin kaybolması gerçek duyguların doğmasına neden olur. Bu yüzdendir geceleri sevmemem. Sanki bana beni hatırlatır. Hep uzak kalmak istediğim beni.
💜
YanıtlaSil👏👏👏
YanıtlaSiloooooooo çok şiirseeeel ve hüzünlüüüü ama tatlı hüzüüüün yaaaa :)
YanıtlaSil